Synagoga w Łaszczowie.
Wielokulturowość Roztocza to jedna z jego najbardziej rozpoznawalnych cech historycznych. Idealne roztoczańskie miasto to takie, w rynku którego nie mogło zabraknąć kościoła cerkwi i synagogi. Ten fakt to odzwierciedlenie przekroju społecznego tego regionu. Ruiny synagogi w Łaszczowie to żywy obraz współżycia ludności żydowskiej z przedstawicielami pozostałych lokalnych społeczności.
Początki synagogi sięgają w 1782 roku, kiedy w odkupionym w 1770 roku od właścicieli Łaszczowa przez gminę żydowską budynku (zbrojowni zamkowej, skarbcu, sali rycerskiej) umiejscowiono miejską synagogę. Przekształcony w stylu wschodnim budynek dawnej zbrojowni mógł pomieścić do 300 osób na przestrzeni wieków kilkakrotnie modernizowany oraz przebudowywany( prostokątne przybudówki od strony zachodniej z murowanym parterem i drewnianym piętrem i północnej mieszczącej pomieszczenie dla kobiet) Budynek użytkowany był przez gminę żydowską do II wojny światowej,kiedy został częściowo zniszczony przez Niemców w 1941 roku. Od tego czasu nieużytkowany, jedynie krótko po wojnie przez gminną spółdzielnię w Łaszczowie. Obecnie opiekę nad budynkiem sprawuje Urząd Miejski w Łaszczowie.
Budynek synagogi założony Na rzucie zbliżonym do kwadratu o grubości murów około półtora metra z cegieł na zaprawie wapiennej jednokondygnacyjny o jednym wnętrzu z salą 6-o polowym sklepieniem na gurtach i wspartym na dwóch masywnych kolumnach o kapitelach dekorowanych ornamentem perełkowym i wolimi oczkami, podpiwniczony. Na sklepieniu znajduje się dekoracja stójkowa o motywach roślinnych i kolistych a na ścianach polichromia z XVIII i XIX wieku. Elewacja na szerokim cokole zwieńczona murem attykowym podzielony lizenami, w którym przy narożniku południowo-wschodnim znajduje się strzelnica kluczowa z XVI wieku. Elewacja zachodnia, frontowa podzielona była pilastrami a 3 szerokie i dwa skrajne wąskie okna z prostokątnym otworem wejściowym oraz wąskimi szczelinowymi oknami u góry. Elewacja Wschodnia boniowana z prostokątnymi oknami w profilowanych o obramieniach oraz okulusem na osi powyżej okna. Elewacja północna o podziale ramowym pięcioosiowa, niesymetryczna z czterema prostokątnymi oknami w profilowanych obramieniach. Elewacja południowa od strony miasta była najokazalsza. Ta wykonana w 1772 roku jednokondygnacyjna, zwieńczona szczytem attykowym z płycinami oraz ozdobnym kartuszem na osi, czteroosiowa boniowana rozczłonkowana kanelowanymi pilastrami ze stylizowanymi głowicami podtrzymującymi gzyms. Okna zamknięte łukiem odcinkowym wyprofilowanych obrażeniach rozmieszczony niesymetrycznie ( jedno zamienione po 1941 roku na otwór wejściowy) Dach kiedyś czterospadowy łamany, polski.
Źródło: Tablica informacyjna umieszczona przy budynku