Katedra Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu to zabytkowy kościół renesansowy, położony na Starym Mieście w Zamościu, przy ul. Kolegiackiej 1A. Wzniesiony został pod koniec XVI wieku, a jej budowę zainicjował założyciel miasta, Jan Zamoyski. Projekt świątyni stworzył włoski architekt Bernardo Morando, który zainspirował się włoskimi kościołami z XV i XVI wieku.
Początkowo, katedra funkcjonowała jako kolegiata, podlegając biskupstwu chełmskiemu. Dopiero w 1992 roku, wraz z utworzeniem diecezji zamojsko-lubaczowskiej, podniesiono jej status do katedry. Wewnętrzny wystrój kościoła został ukończony na początku XVII wieku, a konsekracja miała miejsce w 1637 roku. W okresie zaborów, katedra przeszła znaczące przebudowy, które nadały jej bardziej klasycystyczny charakter.
W 1999 roku, podczas VII pielgrzymki do Polski, katedrę odwiedził papież Jan Paweł II. Świątynia pełni również funkcję kościoła parafialnego. W jej wnętrzu znajduje się dziewięć kaplic, poświęconych różnym postaciom i osobom, w tym m.in. kaplica Zamoyskich, kaplica Różańcowa czy kaplica Akademicka z obrazem św. Jana Kantego.
W ostatnich latach, dzięki dofinansowaniu z funduszy unijnych, przeprowadzono prace renowacyjne, które miały na celu przywrócenie pierwotnej formy katedry. W jej otoczeniu znajduje się również późnobarokowa dzwonnica oraz Infułatka, dom dziekanów zamojskich.
Katedra Zmartwychwstania Pańskiego i św. Tomasza Apostoła w Zamościu jest ważnym punktem na Szlaku Renesansu Lubelskiego i stanowi jedno z najważniejszych zabytków architektury renesansowej w Polsce.
