Cmentarz wojenny w Dąbrowie Tarnawackiej
Wrzesień 1939 roku był momentem dramatycznych wydarzeń całym kraju. Bohaterski opór przed przeważającym okupantem nie odebrał ducha walki obrońcom ojczyzny. nie ma chyba w kraju gminy, w której nie stałby pomnik bohaterów września 1939 roku. Podobnie Cmentarz Wojenny w Dąbrowie Tarnawackiej to miejsce upamiętniające poległych w walce o wolność ojczyzny. Leśna nekropolia leżąca tuż przy drodze krajowej numer 17 to miejsce, przy którym warto zatrzymać się przejeżdżając na trasie z Tomaszowa do Zamościa.
Treść tablicy pamiątkowej informacyjnej przy wejściu na cmentarz:
Wrzesień 1939
Pierwsza bitwa pod Tomaszowem Lubelskim 17 września 20 września 1939
Dąbrowa Tarnawacka Cmentarz wojskowy
Cmentarz został urządzony po 1915 roku. Na tym cmentarzu pochowani zostali żołnierze polegli w czasie I wojny światowej. Na mogiłach usypany został Kopiec zwieńczony krzyżem. Cmentarz ten został wpisany do rejestru zabytków w 1987 roku.
W 1939 roku pochowani zostali żołnierze z pierwszej bitwy o Tomaszów którzy polegli 19 i 20 września. Liczba pochowanych jest nieznana. Szacuje się około 300. Są to żołnierze i oficerowie w większości z 73 PP z Katowic a także z innych jednostek współdziałających między innymi z 23 PAL. Jednostki te wchodziły w skład bohaterski Śląskiej 23 Dywizji Piechoty pod dowództwem pułkownika Władysława Powierzy. Dowódcą 73 Pułku Piechoty z Katowic był podpułkownik Piotr Sosialuk a 23 PAP podpułkownik Władysław Ryłko.
19 i20 Września półki weszły do walki z lasu Zieleńskiego w kierunku Szarowola Las Dąbrowa ze zmiennym szczęściem. Kilkakrotnie atakowały pozycję nieprzyjaciele z czwartej D Lekkiej. Po opanowaniu wzgórza 318 i lasu Dąbrowa poszczególne jednostki doszły do szosy Zamość-Tomaszów a nawet opanowały część Północną Sabaudii. Niestety około 9 rano 20 września jednostki polskie dostały silny ostrzał czołgów i wozów pancernych z kierunku Tarnawatki z 27 Niemieckiej Dywizji Pancernej a z kierunku Tomaszowa z czwartej D lekkiej wskutek czego Polacy zostali wzięci w krzyżowy ogień. Natarcie utknęło. Na polu chwały polegli między innymi dowódca I Batalionu Major Stanisław Woźniakowski, dowódca I Kompanii Kapitan Zygmunt Krasnopolski z 23 PAL-U plus PPOR Jerzy Cott. Straty wyniosły około 60% stanów wyjściowych pułków. Tak zakończyły się bohaterski szlak bojowy w obronie ojczyzny 73 PP i 23 PAL.
Cześć ich pamięci
Treść Tablicy informacyjnej przy wejściu na cmentarz.
